Een film is een verhaal, dat door acteurs wordt verteld. Het is niet meer en niet minder dan gewoon een paar gespeelde beelden op een scherm.Goede films kan je daarom ook herkennen, als je vergeet dat het een gespeeld verhaal is. Dat je vergeet dat het nep is. Dit was zo bij de film ‘My sister’s keeper’. Ik vergat helemaal dat het een verhaaltje was, en voor mij was het ook totaal logisch dat zoiets kon gebeuren.
‘My Sister’s Keeper’ gaat over een meisje, Anna, die eigenlijk op de wereld is gekomen zodat haar zieke zus een vaste donor heeft. Anna stopt daarmee, en klaagt haar moeder, Sara, aan. Daardoor gaat haar zieke zus, Kate, dus waarschijnlijk dood. Maar rond het einde van de film kom je erachter, door vele mooie flashbacks, dat Anna dit eigenlijk van Kate moest doen omdat die gewoon ermee wil stoppen. Haar zieke zus heet Kate. Kate vind eigenlijk wel dat het genoeg is zo. Ze vind dat ze een mooi leven gehad, vol liefde, en ze vind het tijd om te gaan. Verder wil ze echt niet meer dat haar zus zich voor haar gaat opgeven, en haar nier moet afstaan. Uit liefde voor haar zus deed Anna dit dus, en daarom huurde ze een advocaat in en klaagde haar moeder aan. Anna won de zaak, en Kate ging dood. Waarschijnlijk de beste oplossing voor het gezin…
Het is al snel duidelijk dat deze film meer is dan een doorsnee film. Alleen al aan de verscheidene morele aspecten is te zien, dat dit iets ingewikkelder is. Het is namelijk bijvoorbeeld de vraag of wat de ouders van Anna en Kate wel mochten en ethisch konden wat ze hebben gedaan. Ze hebben een mens gemaakt, zodat hun andere kind kon blijven leven. Ze hebben een kind letterlijk ontworpen. Ik ben daar zelf enorm tegen. Het is namelijk gewoon een kind maken voor eigen gemak. Wat de ouders hebben gedaan is te vergelijken met het klonen van een topsporter, totdat je een elite team hebt. Stel je eens voor! Dan heb je opeens 11 Cruijffs in je voetbalteam. Het klinkt misschien gek, maar dit is ongeveer wel wat de ouders van Kate hebben gedaan. Mag dit eigenlijk wel? Is het wel eerlijk?
Verder is het natuurlijk nog de vraag in hoeverre je een kind voor je andere twee kinderen mag zetten. Zo hebben Brian en Sara, de ouders, behalve Kate en Anna nog een zoon, Jesse. Die blijkt dyslexie te hebben, waar eigenlijk helemaal geen aandacht op word gegeven door zijn ouders. Misschien een beetje door zijn vader, die het vind ik het beste aanpakt, maar totaal niet door zijn ouders. Kan je eigenlijk een kind voor de andere twee plaatsen?
Alleen die twee morele vragen zijn al genoeg voor een film. Maar er zijn er nog veel meer, zoveel dat ik nog niet eens zeker weet of ik ze allemaal wel begrepen heeft. De film ‘My Sister’s Keeper’ brengt de film zelf naar een heel veel hoger niveau. In deze film worden pijnlijke vragen gesteld, over onderwerpen die erg moeilijk liggen. Voor iedereen zullen di antwoorden op die vragen anders zijn. Dat maakt ‘My Sister’s Keeper’ tot de film die hij nu is. Een film die meerdere Oscars behoort te krijgen. Eén van de beste, mooist, meest aansprekende films die ik in tijden heb gezien. Deze film was één groot succes.
Petr Winnubst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten