vrijdag 29 juni 2012

Herkenbaar

Kate heeft leukemie. En omdat haar moeder bereid is om alles te doen wat er mogelijk, wordt Anna geboren.


Als Anna elf jaar is, heeft ze ontelbaar veel operaties, transfusies en injecties ondergaan om haar oudere zus Kate te helpen om tegen leukemie te vechten, maar daar heeft ze genoeg van en besluit een zware beslissing te nemen: haar ouders aanklagen, omdat ze het recht over haar eigen lichaam wil.
Ik vond dit een bijzondere film, met negatieve en positieve aspecten. Wat ik er erg mooi aan vond was dat veel onderdelen erg realistisch zijn neergezet, bijvoorbeeld hoe de moeder zich gedraagt en de relatie van de familie. Ikzelf zit op dit moment in een situatie die hiermee te vergelijken is; mijn oma heeft namelijk kanker en zal ook niet meer beter worden. Aan de ene kant zou ik het liefst alles willen doen wat er kan om haar beter te laten worden, maar aan de andere kant besef ik best dat dat niet kan en genieten we van de mooie momenten. De scene op het strand raakte me daarom ook diep. In dat onderdeel van de film kon ik me herkennen, vooral de manier waarop de familie op het eind wel een betere band had.

Nog een ander sterk punt aan de film vond ik het acteerwerk, dat droeg zeker bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Ik geloof dat ze ook alles gedaan hebben wat ze konden om deze film te maken zoals hij is. Vooral Sofia Vassilieva maakte indruk op me. De manier waarop ze Kate neerzet lijkt zo echt dat je echt gaat geloven dat ze ongeneselijk ziek is.

Wat ik wat minder vond was dat er soms iets te weinig op het hoofdverhaal werd gefocust. Ik had soms het gevoel dat er nét iets teveel werd geprobeerd de kijkers aan het huilen te maken, door onderdelen erin te stoppen die niet veel bijdroegen aan het grote geheel.

Ondanks dat vond ik het een hele mooie film, een vrij heftige film ook, maar het is goed dat er zo’n goede film over dat onderwerp is. Het blijft toch altijd iets waar mensen liever niet over praten of denken, en na de film ben je toch wel even stil om na te denken over wat je net gezien hebt en hopelijk vinden mensen het ook makkelijker om er met elkaar over te praten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten