Opgeven

Als je de film My Sister's Keeper kijkt is Sarah, de moeder van Kate, Anna en Jesse, toch wel een heel opvallende personage. De rol wordt heel erg goed vertolkt door Cameron Diaz maar vooral de loop van het verhaal maakt dit personage zo interessant.
Tijdens het kijken van de film snap je niet dat ze niet doorheeft dat haar dochter geen operaties meer wil en dat ze klaar is om te sterven. Op sommige momenten haat je haar omdat ze weigert te luisteren naar wat er gezegd wordt. Je krijgt echter ook respect voor haar omdat ze alles opgeeft om voor haar zieke dochter te zorgen. Dat laat wel zien dat ze heel veel van haar kinderen houdt.

Juist de tegenstijdigheid in haar maakt Sarah zo bijzonder. Aan de ene kant geeft ze alles op voor haar zieke dochter maar aan de andere kant weigert ze te stoppen met vechten voor het leven van Kate wanneer dat eigenlijk beter zou zijn. Dit maakt het eigenlijk heel zielig; ze probeert zo hard te vechten voor haar zieke dochter dat ze de belangen van haar man, andere kinderen en Kate zelf uit het oog verliest.

Haar doorzettingsvermogen heeft de familie toch ook veel goeds gebracht. Sarah lukt het om iedereen hoop te geven in lastige tijden. Zonder zo’n moeder had Kate misschien al eerder opgegeven. Als Kate in de put zat trok Sarah haar er weer uit, bijvoorbeeld toen ze niet uit bed wilde komen omdat ze zichzelf lelijk vond. Sarah was toen degene die zich kaal schoor om haar toch mee naar buiten te nemen.

Alleen het accepteren dat al het vechten niet genoeg was, dat haar dochter toch zal overlijden is bijna onmogelijk voor haar. Dat Kate het niet durft te zeggen maakt de hele situatie er natuurlijk niet makkelijker op. Uiteindelijk zorgt het fotoboek voor het overbrengen van die boodschap, dat maakt deze scene misschien ook wel het heftigst van de hele film. Hier realiseert ze zich eindelijk dat het echt over is en dat ze haar dochter nog maar heel even kan zien. Ze snapt dat ze het wel moet accepteren omdat er niks meer is om tegen te vechten en dat haar dochter steunen en zo goed mogelijk afscheid nemen de enige dingen zijn die ze nog kan doen.

Een kind verliezen is natuurlijk het ergste wat een moeder kan overkomen. Het verbaasde mij eigenlijk niet dat zij haar verlies probeert te verwerken door weer aan het werk te gaan. Omdat ze geen opgever is, is het logisch dat ze niet thuis blijft zitten maar juist weer hard aan het werk gaat. Dit leidt haar waarschijnlijk af van alle herinneringen en ze kan zich hierdoor op andere dingen concentreren. Ook kan ze hierdoor haar hele familie onderhouden. Ik denk dat het feit dat ze nog steeds voor familieleden ‘zorgt’ voor haar ook erg belangrijk is ondanks dat het op een andere manier is.

Al met al heb ik dus eigenlijk heel veel respect voor Sarah en hoe hard zij vecht voor het leven van haar dochter. De mens in nou eenmaal niet gemaakt om op te geven en dit karakter is daar zeker een voorbeeld van.