Erger je niet aan de slechte weg, maar geniet van de reis

Kanker, opeens is het daar, zomaar onverwachts. Niemand die er iets aan kan doen. En dan geen afscheid mogen nemen van je familie, omdat je moeder gelooft dat je blijft leven. Je vader is te druk en je broers/zussen zijn te jong om die vraag aan te kunnen. My sisters keeper is een film die mij zeer heeft geraakt. Als er wordt gezegd dat je terminaal bent kan je je helemaal op je einde voorbereiden. Dit mag Kate (de zieke hoofdpersoon) niet. Het lijkt me echt verschrikkelijk als je weet dat je dood gaat, maar als je dan niet normaal afscheid kan nemen. Je moet dan de beste tijd samen hebben met je familie. Gezellig bij elkaar zijn. Ik vind dat de moeder niet de keuze had moeten maken om er voor te vechten. Er alles aan te doen. Een moeder is nog steeds geen God. Zij heeft een kind gekregen en deze genetisch gemodificeerd. Iemand gebruiken (genetisch modificeren) om een ander te redden, dat vind ik niet kunnen. Het meisje werd de hele tijd ziekenhuis in en uit gesleurd om haar zus te redden. Als ik dit was geweest, zou ik niet beter weten totdat ik op een bepaalde leeftijd kom en meer besef heb. Het leven ziet er dan totaal anders uit voor je.

Als ik ziek zou zijn en dood zou gaan, zou ik er al helemaal niet op zitten te wachten, dat mijn ouders niet naar mij luisteren. Ik zou niet willen dat mijn broertje de dupe wordt van mijn overlevingskans. Inderdaad overlevingskans, want er was kans dat het mislukte en dat dan je broertje zusje zijn/haar hele leven last zouden hebben omdat hij/zij een orgaan mist.

"Als ik in de woestijn zit heb ik de kans om te overleven zolang ik blijf geloven in de oase." Phil Bosman

De moeder wilde alleen maar de oase zien, maar in een woestijn deint deze vaak op in een hallucinatie. Terwijl er in werkelijkheid heel weinig oases in een woestijn zijn. Terwijl Kate er al helemaal niet meer iets in ziet. Zij ziet alleen de lege zandvlakte zonder iets erop. De zandvlakte is leeg, droog en zonder al te veel leven en zo kwam zij tot haar eind. Leeg zelfs zonder familie die haar echt bijstond in haar keuze.

Ik vond de film echt heel erg mooi in elkaar gezet. Het is heel droevig om te zien en vooral de muziek maakt het heel verdrietig. Ook kan je zien, hoe erg wij eigenlijk van het leven mogen genieten. Het leven heeft namelijk zoveel leuks en goeds, zolang je het maar samen leeft. Het is zeker een verhaal om over na te denken. Het is goed dat er een keer zo’n film wordt gemaakt dan gaan we tenminste echt nadenken over het leven en wat goed en slecht is. Verder is er veel te leren uit de film. Ikzelf zou deze film niet zomaar hebben gekeken, maar het is zeker weten meer dan een film. En dan als afsluiter een wijze les die ik erg bij de film vind passen: "Erger je niet aan de slechte weg, maar geniet van de reis." Barbara Hoffman