Meer dan een schaduw van haar zus

Anna is het zat om alsmaar `Anna` te zijn. Ze is de schaduw van haar zus, Kate. Kate heeft een zeldzame vorm van leukemie, die eigenlijk ongeneselijk is. Anna is op de wereld gebracht om haar organen af te staan aan haar grotere zus. Ze is ontstaan door genetische manipulatie, dat nu door artsen kan toegepast worden. Al toen Anna een kleine baby was, werd er met haar getest. Ze kwam vaak onder het mes te liggen en leed vooral erg veel pijn. Niet alleen lichamelijke pijn, maar ook pijn omdat ze beperkt is. Ze is beperkt in haar dagelijkse leven. Ze mag niet voetballen, ze kan niet vaak met vriendinnen weg. Het komt er op neer dat het vrije leven van een kind, zich niet in haar wereld afspeeld. Het is een erg triest verhaal, en al helemaal als er wordt ingezoomd op Anna. Anna, die al erg veel operaties heeft ondergaan, is nooit gevraagd of ze dit wel wou. Tuurlijk wilt ze haar zus helpen, maar dit is een misleidende vraag. Haar moeder heeft gevraagd of ze haar zus niet wou helpen, met een antwoord wat alleen de moeder wou horen; Natuurlijk wilt ze haar zus helpen, maar op welke manier? Is het normaal, om iemand alsmaar onder het mes te leggen? Is het normaal, om te bepalen voor een kind? Heeft een kind geen eigen mening meer? Is een kind onder de 18 niet vrij genoeg om te kunnen bepalen wat hij of zij wel of niet wilt? Ik vind van niet. Het is abnormaal, in mijn ogen, dat een kind pijn lijdt, onder toestemming van zijn of haar ouders. Iemand die in deze kwestie eigenlijk helemaal buiten de boot valt, is Kate. Er wordt alles op het spel gezet om haar te redden en te genezen van haar ziekte. Er wordt dus ook, zelfs, speciaal een kind op de wereld gebracht voor haar. Wat mensen misschien vergeten, is dat elk mens gevoelens heeft, ook genetisch gemanipuleerde mensen. Anna en haar zus waren goede vriendinnen, en het was vreselijk voor Kate om aan te zien hoe haar zusje, Anna, moest lijden voor haar. Daarom kwam ze ook met haar plan, om Anna`s leven eindelijk terug te krijgen. Ik vind het een hartverscheurend verhaal, vanaf alle kanten. Het is vreselijk voor de ouders, om te zien hoe je eigen kind ziek is en pijn lijd, en misschien zelfs wel een beetje de rest van het gezin vergeten. Het is vreselijk voor Kate, om te zien hoe haar ouders voor haar vechten, en opofferingen bieden, zoals Anna. Het is vreselijk voor Anna, om haar hele leven op het spel te zetten, ook al is dat haar niet gevraagd of ze dat wou, en het is natuurlijk vreselijk wat Anna doorstaan heeft in haar jeugd; Ze moest zien hoe haar grote zus leed onder de vreselijke ziekte, en hoe ze langzaam achteruit ging, ondanks na alle opofferingen vanuit haar kant. Wat misschien nog wel het ergste is, is de vergeten zoon in het verhaal, die niet alleen op de achtergrond zwerft, maar ook op de straten, als het niet goed gaat met zijn zusje.