vrijdag 29 juni 2012

Een familie die langzaam afsterft...

My Sister’s Keeper is een goede film, daar is geen twijfel over mogelijk. Het geeft een heel betrouwbaar ogend beeld van hoe een familie verscheurd kan worden door een ziekte.
De regisseur heeft wel een beetje de neiging om er een melodrama van te maken, maar er zit ook een zekere laag van luchtigheid in de film die dat weer goed maakt. Ik heb er na de film ook nog wel over nagedacht, vooral over het einde. Ik vond het einde mooi en realistisch, maar ik was, reeds bekend met het einde van het boek, lichtelijk teleurgesteld. Het boek eindigde namelijk niet met de dood van Kate maar van haar zus, Anna. En hoewel dit einde misschien iets minder geloofwaardig is, brengt het wel de  boodschap over, of in ieder geval  de boodschap waar in mijn ogen de film over ging; dat als slechts een persoon in een familie een ernstige ziekte heeft, de hele familie eigenlijk langzaam afsterft. Wat in het boek dus ook gebeurd. Het geeft een diepere laag aan het verhaal, vandaar heeft de schrijver van het originele boek, Jody Picoults hevig geprotesteerd, maar het mocht niet baten. Toch is deze keuze van de regisseur/scriptschrijvers begrijpelijk, want niemand vind het leuk om twee uur lang naar pure drama te kijken, met een wellicht nog zieliger einde dan dit. Door deze verandering van het einde hebben ze toch wel een beetje metaforische waarde verloren laten gaan, maar het maakt de film wel geloofwaardiger. Want de kracht van deze film zit hem toch echt wel in het realistische beeld dat het schept van een familie met een terminale patiënt in hun midden. Daarin is Nick Cassavetes (de regisseur) wel in geslaagd. Waar hij minder in is geslaagd is het opwekken van sympathie voor sommige personages. De jongen van 15 bijvoorbeeld, heeft een prachtig verhaal over het kind dat wordt verwaarloosd omdat zijn zus terminaal ziek is. Maar dit wordt vervolgens helemaal niet uitgediept. Hij komt hooguit tien minuten in totaal in beeld! En voor Cameron Diaz als de bazige en koppige moeder is, hoeveel ik het ook probeerde, totaal geen sympathie op te brengen, en dat had de regisseur beter moeten doen, zeker met een film over zo een  actueel onderwerp. Alles bij elkaar een film met een geweldige atmosfeer en enkele fouten die het gewoon een geweldige film maken in plaats van een meesterwerk. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten