Anna is niet ziek, maar als je kijkt naar het aantal operaties dat ze heeft gehad zou je bijna denken van wel. Maar niet Anna is ziek maar haar zus Kate, zij heeft leukemie.Anna is geboren om haar zieke zus Kate te kunnen redden. Haar ouders hadden namelijk besloten, toen ze hoorden dat hun dochter Kate alleen te redden was als ze een identieke baby zouden krijgen, om een reageerbuisbaby te nemen om zo hun dochter Kate te kunnen redden. Hierbij hadden ze helemaal niet gedacht aan wat hun toekomstige kind, Anna, hier van zou vinden. Naarmate Anna ouder wordt bedenkt ze zich veel vaker hoe ´t zou zijn als ze een keer niet aan haar zus gekoppeld was door al die operaties. Natuurlijk houd ze heel erg van haar zus, maar ze heeft genoeg van die operaties en wil weer gewoon een normaal leven kunnen leiden. Ze heeft er genoeg van, ze wil dit niet meer.
Ze besluit haar ouders aan te klagen, over de rechten op haar eigen lichaam. Maar tijdens de rechtszaak gaat ´t steeds slechter met Kate. Haar vriendje die ze in het ziekenhuis had ontmoet, en dezelfde ziekte had, is net overleden. Met Kate zelf gaat ´t ook niet goed en ze wordt terug naar het ziekenhuis gebracht waar ze een paar dagen moet blijven. Maar tijdens de rechtszaak komen de ouders van Anna en Kate erachter, dat Anna haar ouders heeft aangeklaagd omdat Kate dat aan haar gevraagd had omdat ze dood wilde. Voor de ouders is dit een grote shock en vooral de moeder van Anna en Kate heeft er veel moeite mee.
Op het einde zegt Anna tegen Kate, vlak voordat Kate dood gaat: “I will see you again and in the meantime our relationship will continues”.
Ik vond het een erg mooie film en goed gespeeld. Maar het was vooral heel zielig, en zo’n film doet wel wat met je. Zoals na afloop van de film ook in de klas te merken was, een stilte, waarin iedereen na zit te denken wat ze nou eigenlijk net gezien hebben. Het duurt even om alles tot je door te laten dringen.
Behalve dat het heel heftig is besef je ook wel dat je blij mag zijn dat je gewoon gezond bent. Dat je kan doen wat je wilt, en dat dat eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend hoeft te zijn. Want er zijn genoeg mensen die ziek zijn en maar een wens hebben, om beter te worden en leuke dingen kunnen doen, net als iedereen.
Als aspect heb ik de moeder van Anna en Kate, Sara genomen. Omdat de moederliefde die zij voor haar dochter Kate had me erg op viel. Tuurlijk is het heel normaal dat je als moeder van je kinderen houdt, maar op sommige momenten begon je je wel af te vragen of het misschien niet iets te ver ging. Ze was er zo mee bezig dat haar dochter beter moest worden dat ze niet meer luisterde naar wat Kate tegen haar zei. Kate heeft ook meerdere malen tegen haar moeder gezegd dat het goed was zo en dat ze afscheid wilde nemen maar elke keer begon Sara weer over de volgende operatie die Kate binnen kort zou ondergaan. Dat Anna en Kate dit allebei niet wilde leek ze niet over na te denken. Ik snap wel hoe ze zich heeft gevoeld en ze durfde gewoon geen afscheid van haar dochter te nemen. Maar misschien had ze moeten beseffen dat het op een gegeven moment genoeg was geweest. Dat ze zich er misschien bij neer zou moeten leggen dat het beter was om afscheid te nemen en te luisteren naar haar dochters. Maar waarschijnlijk had ze door de grote moederliefde daar geen oog voor. Het bekende gezegde is niet voor niets “Liefde maakt blind”.
Femke van der Wolde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten