In de film houden haar moeder, vader, zusje en broer Kate constant in leven door middel van operaties, transfusies en injecties.Haar zusje is geboren om Kate in leven te houden en ze is degene die die transfusies en injecties afstaat. Dit werpt zijn vruchten af, want Kate leeft al 10 jaar langer dan ze eigenlijk te leven zou hebben. De levens van Kate’s familie draaien om de gezondheid van Kate.
Nu is de kwestie die ik ter sprake breng, in welk belang er wordt gezorgd voor Kate. Wat vergeten wordt, door haar moeder (Sara) bijvoorbeeld, is wat Kate zelf wil. Kate vond het op gegeven moment genoeg en was het zat om in deze manier in leven te zijn. Ze had een goed leven gehad en was klaar om te sterven. Dit was al in een vroeg stadium van haar leven, maar niemand (vooral haar moeder niet) luisterde naar haar. Haar familie was nog niet klaar voor haar dood en luisterden niet naar Kate. Ze bleven vechten en wrikten zich in de meest ingewikkelde bochten voor hun zieke dochter, ten koste van de andere kinderen en hun leven.
Sara was het felst en het meest vastbesloten in de strijd tegen de dood van haar dochter. Zij heeft nooit met Kate besproken wat zij zelf wilde. Kate heeft meerdere malen gezegd dat ze klaar was maar Sara weigerde te luisteren. Zo leeft Kate meer in het belang van haar familie in plaats van haarzelf. Kate verzint een ‘bevrijding’: ze laat haar zusje een rechtszaak beginnen voor het recht op haar lichaam. Zo kunnen hun ouders haar niet dwingen tot de operatie die Kate nodig heeft.
De ouders van hun zieke kind waren zo verblind door liefde voor hun oudste kind en de angst voor haar/de dood, dat ze geen moment stil gestaan hebben bij het idee aan opgeven. Sara’s enige doel in het leven is: ‘Kate in leven houden’, waardoor ze niks heeft om op terug te vallen of op te bouwen na de dood van haar dochter. Dit kan een mede-motief zijn voor Sara, de angst van wat er na de dood van haar oudste dochter gebeuren moet.
Dit taboe voor de dood, wat alleen Kate zelf doorbrak, is onnodig. Zoals de rechter in het verhaal – Joanna – al zei: ‘There’s no shame in dying’. Dit is een van de thema’s die de film wil duidelijk maken en het meeste indruk op mij heeft achtergelaten.
Hier is een artikel over een vrouw met kanker die de taboe voor de dood wil doorbreken. Zij praat over de dood met zoveel mogelijk mensen, wat haar oplossing is voor dit taboe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten